Ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych z siedzibą początkowo w Gdyni, a następ­nie w Gdyni Orłowie. W latach 1952 – 1959 studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Sopocie, a następnie w Gdańsku.

Po otrzymaniu w 1954 roku przez PWSSP nowej siedziby w Gdańsku (Wielka Zbrojownia), w Sopocie nadal nauczano przez jakiś czas ceramiki i rzeźby. Studia ukierunkiowała pod pracownię prof. Krystyny Łady-Studnickiej, prof. Teresy Pągowskiej oraz prof. Witolda Frydrycha. Dyplom ukończenia studiów otrzymała z wyróż­nieniem w 1959 roku, w pracowni malarstwa prof. Piotra Potworow­skiego, z kolei specjalizację z pracowni ceramiki u prof. Hanny Żuław­skiej, a z pracowni grafiki u prof. Zygmunta Karolaka. Z rzeźbą miała możliwość zapoznać się w pracowni prof. Alfreda Wiśniewskiego oraz podczas plenerów prowadzonych przez prof. Wiśniewskiego i prof. Annę Pietrowiec.

Tworzyła także razem z mężem, rzeźbiarzem i ceramikiem Stanisławem Koniecznym, urodzonym    w 1933 roku w Montceau-les­-Mines we Francji, zmarłym w 1981 roku w Gdańsku. Oboje, należeli do grona ceramików skupionych wokół prof. Hanny Żuławskiej, do Grupy Kadyńskiej. Grupa ta działała początkowo w oparciu o cegiel­nię w Tolkmicku, a następnie cegielnię w Kadynach nad Zalewem Wiślanym. Tam, przed wojną działała Królewska Manufaktura Tera­koty i Majoliki należąca pierwotnie do Wilhelma II, cesarza Niemiec.

W 1957 roku Grupa Kadyńska zaprezentowała swą cera­mikę na ważnej i głośnej wystawie Kadyny w warszawskiej Kordegar­dzie. Wystawę tę upamiętniła Polska Kronika Filmowa z okazji wizyty artystów z Anglii, którzy odwiedzili Warszawę z przedstawieniem teatralnym Williama Szekspira Tytus Andronikus. Wśród nich była słynna para małżeńska Laurence Olivier i Vivien Leigh. Aktorka nabyła wówczas małą formę ceramiczną autorstwa Karczewskiej.

W czasie studiów w 1959 roku młoda ceramiczka gdańska uczestniczyła w Międzynarodowej Wystawie Ceramiki w Gmunden, w Górnej Austrii. Podczas towarzyszącej wystawie sesji prof. Hanna Żuławska wygłosiła referat pod tytułem Poterie en Pologne.

W 1968 roku na I Międzynarodowym Biennale Ceramiki Artystycznej (Internationale de la Ceramique D’Art) w Vallauris we Francji otrzymała, z grupą ceramików z Polski, Dyplom Honorowy (Grand Diplome D’Honnueur – pour l’importance de sa participa­tione – Pologne).

W 1969 roku na Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki Maryni­stycznej w Gdańsku otrzymała wyróżnienie za pracę Żaki.

W 1970 roku na II Biennale Ceramiki Artystycznej w Val­lauris, w którego Comite de Patronage wśród Presidence d’honneur był Pablo Picasso, otrzymała pierwszą nagrodę Francuskiego Sto­warzyszenia Działalności Artystycznej (L’Association Francaise A’Action Artistique). Nagrodzona praca to Frutti di mare (obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku) wywołała szerokie reperkusje we francuskiej krytyce artystycznej. Jean Maria Dunover określił ją mianem „nowoczesnego baroku”   w „Le Monde”. Nagrodę otrzymała ex aequo z mężem Stanisławem Koniecznym, który został nagrodzony za Formy architektoniczne. Jury nie wiedziało o tym, iż artyści są małżeństwem.

W 1970 roku wzięła udział w I Międzynarodowej Wysta­wie zorganizowanej w Polsce pod hasłem Tworzywo Ceramiczne w sztuce współczesnej, w Sopocie. Otrzymała honorowy medal. Nagrodzona praca to Jeżowiec znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku.

W lipcu roku 1970 Polska Kronika Filmowa przybyła z wizytą do pracowni Janiny oraz Stanisława. Zdjęcia robione przez operatora pkf Ryszarda Golca. Odcinek 51A/70, tytuł Złote ręce.

W 1971 roku otrzymała I Nagrodę w Wystawie Okręgu Gdańskiego Związku Polskich Artystów Plastyków.

W 1972 roku brała udział w wystawie International Cera­mics w Victoria and Albert Museum w Londynie.

W 1973 roku na II Międzynarodowej Wystawie, Gdańsk Oliwa, Jury przyznało Janinie Karczewskiej nagrodę Ministra Kultury i Sztuki ex equo z Tonym Franksem z Wielkiej Brytanii. Wystawione biało-szkliwione reliefowe panneauood tytułem Legenda z moty­wami profili, które „Tworzyły zmultiplikowany obraz zbiorowości. Zarówno w warstwie znaczeniowej jak  i w wyrazie plastycznym osiągnęła wyjątkową klarowność, dzięki czemu praca stała się dominantą tego działu.” – Irena Huml Polska Terenem Międzyna­rodowych Konfrontacji Ceramiki Artystycznej – katalog wystawy, Gdańsk 1973.

W 1976 roku na III Międzynarodowej Wystawie, Gdańsk Oliwa, otrzymała Dyplom Honorowy.

W 1976 roku na V Biennale w Vallauris (Francja) przed­stawiła wypukłorzeźbę ceramiczną Ziggurath (obecnie w Muzeum Narodowym w Gdańsku). Artystka otrzymała wówczas Nagrodę Specjalną (Prix Special de L’Architecture) – ceramikę autorstwa Pabla Picassa Twarz a la poziomka. Redaktor Tadeusz Rafałowski w artykule Wyjść z niespełnienia w Głosie Wybrzeża (33/1976) zin­terpretował prace Janiny Karczewskiej jako „…moment - wspólnoty ludzi, ich współdziałania, lub nawet tylko – współistnienia…".

W latach 1975-1986 była pedagogiem w Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni Orłowie, gdzie nauczała rysunku i malar­stwa. Upamiętniono to wystawą Janina Karczewska i jej uczniowie,    w Galerii asp w Gdańsku, w Domu Angielskim (16 – 23 września 2011). Prowadziła także we własnej pracowni praktyki dla uczniów Liceum, w specjalności: rzeźba, formy użytkowe – ceramika.

W 1980 roku ukończona została realizacja fundacji żeglarza Andrzeja Bohomolca – Kaplicy Ludzi Morza w gdańskiej Bazylice Mariackiej. Janina Karczewska-Konieczna wraz z mężem Stanisła­wem Koniecznym oraz córką Katarzyną Konieczną stworzyli bogaty wystrój ceramiczny. Poświecenia kaplicy i jej wystroju dokonał ks. bp Lech Kaczmarek w dniu 15 sierpnia 1980 roku. W Bazylice znajduje się tablica pamiątkowa „Matki Boskiej upamiętniająca ofiary sowieckich łagrów i zesłań, natomiast w kruchcie znajduje się płaskorzeźba Jubileusz Jasnogórski 1932-1982.

W 1981 roku Janina Karczewska została wyróżniona odznaką Zasłużony Działacz Kultury Miasta Gdańska.

W 1982 roku otrzymała Nagrodę Dyrektora Wydziału Kultury i Sztuki Miasta Wałbrzych za Twórcze poszukiwania nowych możliwości w tworzywie ceramicznym.

W lutym 1985 roku prace artystki o tematyce sakralnej zostały zaprezentowane na wystawie w kościele Ojców Domini­kanów w Poznaniu, w kaplicy św. Jacka. Zachowały się serdeczne echa wystawy zapisane w Księdze Pamiątkowej.

W 1986 roku na zaproszenie polskiego misjonarza Ojca Mariana Żelazka svd, gdańska artystka wykonała ceramiczny wystrój oraz monumentalne drzwi odlane w brązie do Kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Puri, Indie. Jej kilkutygodniowy pobyt       w Indiach przyniósł udział w uroczystej Mszy Św. Jego Świątobliwości Jana Pawła II, spotkanie z Matką Teresą w Kalkucie oraz Ojcem Marianem Żelazkiem w Puri. 3 lipca 1988 roku w Bazylice Mariackiej w Gdańsku odbyła się uroczystość poświęcenia i przekazania wyposażenia dla kościołą Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Puri. Udział wzięli przedstawi­ciele Episkopatu Polski – J. Eksc. ks. bp dr. hab. Zygmunt Pawłowicz oraz J. Eksc. ks. bp prof. dr Edmund Piszcz. Na uroczystość przybyłJ. Eksc. Ksiądz Arcybiskup Raphael Cheenath svd ordynariusz archi­diecezji Bhubaneshwa w stanie Orissa.

W 1989 roku staraniem Księży Werbistów w Pieniężnie ukazała się książka autorstwa ks. prof. Marka Starowieyskiego Wyposażenie świątyni katolickiej Niepokalanego Poczęcia Najświęt­szej Maryi Panny w Puri, Indie. Redaktorem książki był ks. Eugeniusz Śliwka svd.

W 1990 roku Janina Karczewska zajęła I miejsce (medal) za pracę Ukrzyżowanie na IV Biennale Sztuki Sakralnej, organizowa­nym przez Biuro Wystaw Artystycznych w Gorzowie Wielkopolskim. Przewodniczącym jury był ks. prof. Janusz Pasierb wybitny znawca sztuki               i filozof. Ks. Janusz Pasierb był jedynym Polakiem w powołanej przez papieża Światowej Radzie Ochrony Kultury. Honorowy patronat nad Biennale sprawował Arcybiskup metropolita przemyski Józef Michalik. „Medal dla niewielkiej ceramicznej pracy Janiny Karczew­skiej                 z Gdańska – otworzył w dyskusji jury cały duży temat sztuki religijnej do mieszkań…”.

W 1990 roku brała udział w wystawie twórców z Basenu Morza Bałtyckiego upamiętniającej osadę handlową Truso, do której ściągali kupcy z wielu stron ówczesnego świata. The Baltic Symposium TRUSO ’92 Centrum Sztuki – Galeria El (s. 29, Janina Karczewska panneau Zikkurat I; s. 32, córka Katarzyna Konieczna, Manhattan II.)

W 2004 roku brała udział w II Wystawie Rysunku, Grafiki i Rzeźby – Trójmiasto 2004. Otrzymała Nagrodę Specjalną za rzeźbę Madonna.

W latach 1993-2005 Janina Karczewska należała do grona rzeczoznawców Cepelii (Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycz­nego), w specjalności Ocena dzieł sztuki – ceramika, co upamiętniła wystawa z katalogiem W kręgu Cepelii. Tkanina Malarstwo Rysunek Ceramika Rzeźba, Gdańsk 1999 oraz wręczony w 2009 roku medal z okazji 60-lecia Cepelii 60 lat troski    o ginące piękno.

W 2006 roku rzeźby Janiny Karczewskiej o tematyce sakralnej zostały zaprezentowane  w północnym skrzydle Zamku Średniego w Muzeum Zamkowym w Malborku na wystawie Między Liryką a Sacrum. W listopadzie nastąpiła nowa edycja tej wystawy (13.11.2006 – 11.03.2007) w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. W Zamku Książąt Pomorskich, na tle galerii średniowiecznej sztuki sakralnej, zaprezentowane zostały rzeźby gdańskiej ceramiczki zgru­powane w trzech tematach: Chrystus i Biblia. Madonny. Aniołowie.

W 2006 roku za „za uchwycenie lokalnych klimatów” otrzy­mała Grand Prix na 3 i 4 Puckim Salonie Artystycznym.

W 2007 roku otrzymała wyróżnienie posła Sejmu R. P. Kazi­mierza Plotzke.

W 2007 roku brała udział w wystawie rzeźby ceramicznej, Polish Women’s Association Twój       i mój anioł w Lund – Malmo w Szwecji.

W 2007 roku w Muzeum Ceramiki w Bolesławcu zaprezen­towało dorobek obojga gdańskich artystów –Janiny Karczewskiej i Stanisława Koniecznego na wystawie Imago Mundi. Wystawę otwierał pierwszy raz zaprezentowany, złożony z segmentów, model dla frontowej, środkowej partii drzwi kościoła w Puri, z przedstawie­niem Drzewa życia, autorstwa Janiny Karczewskiej.

Na przełomie 2008 oraz 2009 roku w Muzeum Narodowym w Gdańsku, na stałej wystawie ceramiki dawnej zaprezentowano (12.12.2008 – 02.02.2009) rzeźby ceramiczne Janiny Karczewskiej. W gablocie zamykającej ekspozycję ceramiki w dawnym Wielkim Refektarzu prezentowana jest figura Mojżesza.

W 2009 roku otrzymała dyplom i nagrodę na Wystawie pople­nerowej Tczew – miasto nad Wisłą w Centrum Kultury i Sztuki w Tczewie.

W 2009 roku Janina otrzymała nagrodę Prezydenta Mia­sta Gdańska Pawła Adamowicza,  z okazji jubileuszu 50-lecia pracy artystycznej oraz stypendium twórcze Marszałka Województwa Pomorskiego Jana Kozłowskiego.

W 2010 roku ukazały się Ewangelie tłumaczone na język kaszubski – Ewanielie na kaszebsczi tołmaczone…, Gduńsk 2010 między innymi z dziewięcioma fotografiami ceramicznych prac Janiny Karczewskiej: z Bazyliki Mariackiej w Gdańsku, kościoła Ojców Pallotynów we Wrzeszczu oraz z kościoła p. w. św. Józefa i św. Judy Tadeusza w Gdyni-Rumii.

W lipcu 2010 roku w Galerii Związku Polskich Artystów Plastyków, Okręg Gdański została otwarta indywidualna wystawa ceramiki Karczewskiej. W tym samym roku Janina Karczewska-Ko­nieczna otrzymała stypendium twórcze Marszałka Województwa Pomorskiego Mieczysława Struka.

Na przełomie października i listopada w 2011 roku w pre­zbiterium kościoła Świętej Trójcy Ojców Franciszkanów w Gdańsku prezentowano ceramiczne figury Madonn autorstwa Janiny Karczew­skiej. Wystawa towarzyszyła uroczystości koronacji, otoczonego od 1946 roku kultem wiernych, obrazu Matki Bożej Miłosierdzia (kopii obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej).

16 listopada 2012 roku otrzymała Medal 800-lecia Miasta Pucka, burmistrza Miasta Marka Rintza. Na wniosek Towarzystwa Upiększania Miasta Puck, w uznaniu aktywnej współpracy na rzecz społeczności miasta poprzez udział w Puckich Salonach Artystycz­nych tump w latach 2004 – 2012 roku.

Na przełomie 2012 oraz 2013 roku brała udział w Mię­dzynarodowej wystawie Uczta  u Mistrzów ZG ZPAP Warszawa oraz Pałacu Sztuki Kraków 2013 roku. Prezentowała pracę pod tytułem W smudze światła we wnętrzu kościoła św. Jana, na wystawie Wobec przestrzeni          w ramach festiwalu Metropolia jest Okey zorganizowa­nego przez Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku.

W 2014 roku otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Gdań­ska w Dziedzinie Kultury za stworzenie nowego kierunku gdań­skiej sztuki ceramicznej oraz z okazji jubileuszu pracy artystycznej i 80-tych urodzin. W tym samym roku w Galerii ZPAP w Gdańsku otwarto jubileuszową wystawę Karczewskiej.

Od 1981 roku zapleczem dla twórczości artystki stała się pracownia zbudowana przez Stanisława KoniEcznego, który opracował własne technologie szkliw i pozostawił je żonie Janinie i córce Katarzynie.

Prace Karczewskiej znajdują się w zbiorach: Muzeum Ceramiki w Bolesławcu, Muzeum Historycznym Miasta Gdańska, Muzeum Narodowym w Gdańsku, Muzeum Warmii i Mazur      w Olsztynie, Muzeum Narodowym w Poznaniu, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Muzeum Okręgowym w Toruniu, Muzeum Okręgowym w Wałbrzychu, Muzeum Narodowym we Wrocławiu, Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, Muzeum Archidiecezjalnym   w Gdańsku Oliwie, Muzeum Jana Pawła II – Domu Polski w Rzymie, Bibliotece Gdańska pan, jak również w Muzeach w Pradze i Bechyne Czechach oraz Muzeum Jonkoping w Szwecji.

Karczewska brała udział w sympozjach i plenerach pol­skich oraz międzynarodowych w takich miejscach jak: Białowieża, Cetniewo, Jurata, Bolesławiec, Kadyny, Wałbrzych, Jaworzyna Śląska, Wdzydze-Loryniec, Nadole, Lubiana, Włocławek, Pułtusk, La Borne (Francja), Jonkoping i Rodjenes (Szwecja), Bechyne (Czechy), Budapeszt (Węgry), Hvar i Dubrovnik (Chorwacja), oraz XX-jubile­uszowym plenerze ceramicznym w Starymm Gronowie ’98.

Janina Karczewska-Konieczna była stypendystką Rządu Polskiego, Niemieckiego  i Węgierskiego.